فروشگاه نوین داک
فروش تحقیق ، پروژه ، مقاله ، پاورپوینتفروشگاه نوین داک
فروش تحقیق ، پروژه ، مقاله ، پاورپوینتدانلود تحقیق انقراض گونه ها
| دسته بندی | محیط زیست |
| بازدید ها | 9 |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 59 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 11 |
به لحاظ نظرى مى تواند سریع رخ دهد اما محصول گونه زایى سریع به نسبت از تفاوت میان گونه ها خواهد کاست. براى مثال اگر دو گونه ماهى تنها در یک یا چند ژن از ده ها هزار ژنى که دارند با هم تفاوت داشته باشند، به احتمال زیاد تفاوت بسیار ناچیزى با یکدیگر خواهند داشت. این را با دو گونه اى مقایسه کنید که یک میلیون سال پیش از هم واگراییده و از نظر ژنتیکى در بسیارى از ژن ها و صفات خویش مستقل از یکدیگر تکامل یافته اند. چنانچه یکى از این دو گونه محو شود ما خیلى بیشتر ضرر خواهیم کرد تا آنکه یکى از دو گونه اى را از دست بدهیم که تنها تفاوت ناچیزى با هم دارند. به هر حال تفاوت میان گونه ها چه ناچیز باشد و چه آشکار هم اکنون در نتیجه فعالیت هاى انسان، با سرعتى که در بعضى جاها تا هزار برابر نرخ پیدایش آنها است ناپدید مى شوند. با این شتاب، مى توانیم در طول عمر یک انسان به آسانى نیمى از گونه هاى جهان را نابود کنیم. بسیارى از این گونه ها طى هزاران یا میلیون ها سال شکل گرفته اند. گونه هاى کاملاً متمایزى که مى توان آنها را در شواهد سنگواره اى ردیابى کرد، تا پیش از پیدایش انسان، تقریباً با آهنگ حدود یکى از هر یک میلیون گونه در سال ظاهر مى شوند. سریع ترین فرایندهاى گونه زایى نیز نمى توانند گونه هاى از دست رفته را از نو جانشین و رقم فوق را حتى دو برابر کنند.
قانون گونه های در خطر انقراض
قانون «گونه های در خطر انقراض» ایالات متحده در سال ۱۹۷۳ توسط پرزیدنت ریچارد نیکسون به امضا رسید و از سوی رادیوی ملی دولتی برای گونه های در خطر انقراض دارای همان نقشی توصیف شده است که تامین اجتماعی در مورد افراد کهنسال دارد. تصمیم فهرست کردن یک گونه به عنوان در خطر انقراض از سوی وزارت کشور و در پی توصیه اداره شیلات و حیات وحش و هنگامی گرفته می شود که یکی از پنج شرط زیر تحقق یابد: ۱ زیستگاهش در حال نابودی یا تهدید به نابودی شود ۲ گونه مورد بهره برداری بیش از حد برای مقاصد تجاری، تفریحی، علمی یا آموزشی قرار گیرد یعنی افراد سریع تر از آنچه می توانند جانشین شوند کشته شوند ۳ در اثر بیماری یا شکار متحمل تلفات شود ۴ قوانین و مقررات موجود برای حفاظت از آن ناکافی باشد و ۵ عوامل طبیعی یا مصنوعی دیگری وجود داشته باشد که روی تداوم بقای آن تاثیر بگذارد. هنگامی که «گونه ای» که با توجه به اهداف این قانون زیرگونه ها و جمعیت ها را نیز دربرمی گیرد فهرست می شود، دیگر نه باید آسیب ببیند و نه ادارات دولتی می توانند کاری انجام دهند که احتمال داشته باشد تداوم بقای آن را به مخاطره اندازد و نه حتی می توانند مجوز چنین کاری را صادر کرده یا بودجه ای برایش در نظر بگیرند. کلمه «آسیب» در متن قانون طوری تعریف شده است که نابودی زیستگاه لازم برای ماندگاری گونه را نیز شامل شود .
کشفیات جدید و رد فرضیه برخورد دنباله‌دارها
دانشمندان با بررسی لایه های رسوبی و سنگواره های بازمانده از انقراض جمعی گونه‌های حیات در ۲۵۰ میلیون سال پیش به اکتشافات تازه‌ای دست یافتند. تا چندی پیش چنین تصور می شد که برخورد یک دنباله‌دار یا سیارک، در حدود ۲۵۰ میلیون سال پیش، موجب نابودی گسترده جانداران قدیمی شده است. اما بررسی های اخیر یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی دانشگاه واشنگتن این فرض را رد می کنند. آنها هیچ نشانی از چنین برخوردی پیدا نکرده اند و دلیل این انقراض نسل را فعالیت‌های آتشفشانی و در نتیجه، افزایش گازهای گلخانه‌یی که موجب گرم شدن زمین شدند، می دانند.
دانشمندان با بررسی لایه های رسوبی و سنگواره های بازمانده از انقراض جمعی گونه‌های حیات در ۲۵۰ میلیون سال پیش به اکتشافات تازه‌ای دست یافتند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تا چندی چنین تصور می شد که برخورد یک دنباله‌دار یا سیارک، در حدود ۲۵۰ میلیون سال پیش، موجب نابودی گسترده جانداران قدیمی شده است.
اما بررسی های اخیر یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی دانشگاه واشنگتن این فرض را رد می کنند. آنها هیچ نشانی از چنین برخوردی پیدا نکرده اند و دلیل این انقراض نسل را فعالیت‌های آتشفشانی و در نتیجه، افزایش گازهای گلخانه‌یی که موجب گرم شدن زمین شدند، می دانند.
حیات زمین از ابتدای شکل‌گیری تاکنون بارها دستخوش تغییرات طبیعی شده است. گونه‌های بسیاری از بین رفته و شرایط را برای پدید آمدن گونه های جدید و گاهی تکامل یافته‌تری آماده کردند. در این میان برخورد سیارک ها و یا دنباله دارها، خطری است که در طول تاریخ چندین بار زندگی جانداران را تهدید کرده است. از آن جمله شاید بتوان برخورد سیارکی بزرگ در ۶۵ میلیون سال پیش را مثال زد. سیارکی احتمالا به قطر ۶ تا ۱۵ کیلومتر که به هنگام برخورد، بیشتر قسمت های آن متلاشی شد و پوششی متراکم از غبار درجو ایجاد کرد. این پوشش به مدت چند سال جلو رسیدن نور خورشید به سطح زمین را گرفت و موجب نابودی بیشتر خزندگان و به خصوص دایناسورها شد. تصور می‌شود سه چهارم گونه‌های حیات در آن زمان از بین رفته اند.
به گزارش ایسنا، بزرگترین بحران در تاریخ حیات زمین در مرز بین دوره های «پرمیان» و «تریاس» رخ داد. در آن دوران ۹۰ در صد از جانداران دریایی و حدود سه چهارم گیاهان و جانورانی که در خشکی زندگی می کردند از بین رفتند. چهره خشکی ها نیز بسیار تفاوت داشت. تمام قاره ها به صورت خشکی واحد بسیار بزرگی بودند که «پانگئا» (همه خشکیها) نام دارد.
براساس شواهد شیمیایی و زمین شناسی جدیدی که محققان دانشگاه واشنگتن به دست آورده‌اند، انقراض گیاهان و جاندارانی که در خشکی زندگی می کردند هم زمان با نابودی جانداران دریایی و احتمالا به دلایلی یکسان از جمله گرمای بسیار شدید و کمبود اکسیژن رخ داده است.
این گروه، بیشتر تحقیقات خود را در حوضه رود «کارو» در افریقای جنوبی انجام دادند و سنگواره‌های مهره داران دوره‌های «پرمیان» و «تریاس» این منطقه را بررسی کردند. آنها با استفاده از شواهد شیمیایی، زیستی و مغناطیسی که به دست آورده بودند، توانستند لایه‌های رسوبی «کارو» را با لایه‌های مشابهی درچین ارتباط دهند. تحقیقات قبلی نشان می‌دهند که لایه‌های رسوبی در چین مربوط به انقراض جانداران دریایی در پایان دوره «پرمیان» هستند. آنها در مدت هفت سال از بالاترین لایه های رسوبی ته نشین شده «کارو»، ۱۲۶ جمجمه خزندگان و دوزیستان آن دوران را پیدا کردند.
به گزارش ایسنا، در این سنگواره‌ها دو نوع الگوی انقراض مشخص بود. یکی از الگوها نشان دهنده یک انقراض تدریجی است که ۱۰ میلیون سال تا مرز میان دوره های پرمیان و تریاس ادامه داشته است و در دیگری به عکس سرعت انقراض بیشتر بوده و کمتر از پنج میلیون سال طول کشیده است.
محققان این گروه می گویند که در کارو هیچ اثری از برخورد جرمی مانند یک سیارک پیدا نکرده اند و با وجود اینکه جستجوی ویژه ای را هم برای پیدا کردن موادی که از این برخورد باقی مانده یا ذراتی که از دهانه برخوردی به بیرون پرتاب شده باشند، انجام داده اند، اما نتیجه کار منفی بوده است.
همچنین مدارک به دست آمده نشان می دهند که تغییرات محیط زیست آن زمان در یک مقیاس زمانی طولانی ادامه داشته است؛ در صورتی که تغییرات حاصل از برخورد یک جسم خارجی با زمین ناگهانی و گذراست و حتی اگر برخوردی هم رخ داده، علت اصلی انقراض نبوده است.
تغییرات محیط زیست آن زمان هم که در واقع گرم شدن شدید و تدریجی زمین بوده، بر اثر فعالیت‌های آتشفشانی مداوم کوهها در منطقه‌ای که اکنون بخشی از سیبری است به وجود آمده است.
به گزارش ایسنا از نجوم، با ادامه فعالیت‌های آتشفشانی و گرم شدن زمین، منابع وسیع متان یخ زده در کف اقیانوس ها آزاد شده و به روند گرم شدن زمین بر اثر افزایش گازهای گل خانه‌یی کمک کردند. از طرف دیگر با شروع گرما، گونه های مختلف جانوری به تدریج منقرض شدند تا اینکه شرایط در آستانه وضعیت بحرانی قرار گرفت و اکثر گونه‌ها دیگر تاب نیاوردند و نابود شدند.
در آن دوران اکسیژن جو به شدت کاهش یافت. مقدار اکسیژن به طور متوسط ۲۱ درصد است. در صورتی که شواهد نشان می دهند که در آن زمان این مقدار به ۱۶ درصد رسید. درست مانند تنفس در ارتفاع حدود ۴۲۰۰ متری. بدین ترتیب مناطقی که از سطح دریا ارتفاع زیاد و یا متوسطی داشتند، غیر قابل سکونت شدند. یعنی بیش از نصف خشکی ها برهوتی بی‌جان شدند و تنها مناطق کم ارتفاع برای ادامه زندگی مناسب بودند. به این صورت شرایط زندگی بار دیگر عوض شد و فقط گونه هایی که خود را سازگار کردند، باقی ماندند.
فایل ورد 11 ص
دانلود تحقیق انقراض گونه ها
| دسته بندی | محیط زیست |
| بازدید ها | 7 |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 59 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 11 |
به لحاظ نظرى مى تواند سریع رخ دهد اما محصول گونه زایى سریع به نسبت از تفاوت میان گونه ها خواهد کاست. براى مثال اگر دو گونه ماهى تنها در یک یا چند ژن از ده ها هزار ژنى که دارند با هم تفاوت داشته باشند، به احتمال زیاد تفاوت بسیار ناچیزى با یکدیگر خواهند داشت. این را با دو گونه اى مقایسه کنید که یک میلیون سال پیش از هم واگراییده و از نظر ژنتیکى در بسیارى از ژن ها و صفات خویش مستقل از یکدیگر تکامل یافته اند. چنانچه یکى از این دو گونه محو شود ما خیلى بیشتر ضرر خواهیم کرد تا آنکه یکى از دو گونه اى را از دست بدهیم که تنها تفاوت ناچیزى با هم دارند. به هر حال تفاوت میان گونه ها چه ناچیز باشد و چه آشکار هم اکنون در نتیجه فعالیت هاى انسان، با سرعتى که در بعضى جاها تا هزار برابر نرخ پیدایش آنها است ناپدید مى شوند. با این شتاب، مى توانیم در طول عمر یک انسان به آسانى نیمى از گونه هاى جهان را نابود کنیم. بسیارى از این گونه ها طى هزاران یا میلیون ها سال شکل گرفته اند. گونه هاى کاملاً متمایزى که مى توان آنها را در شواهد سنگواره اى ردیابى کرد، تا پیش از پیدایش انسان، تقریباً با آهنگ حدود یکى از هر یک میلیون گونه در سال ظاهر مى شوند. سریع ترین فرایندهاى گونه زایى نیز نمى توانند گونه هاى از دست رفته را از نو جانشین و رقم فوق را حتى دو برابر کنند.
قانون گونه های در خطر انقراض
قانون «گونه های در خطر انقراض» ایالات متحده در سال ۱۹۷۳ توسط پرزیدنت ریچارد نیکسون به امضا رسید و از سوی رادیوی ملی دولتی برای گونه های در خطر انقراض دارای همان نقشی توصیف شده است که تامین اجتماعی در مورد افراد کهنسال دارد. تصمیم فهرست کردن یک گونه به عنوان در خطر انقراض از سوی وزارت کشور و در پی توصیه اداره شیلات و حیات وحش و هنگامی گرفته می شود که یکی از پنج شرط زیر تحقق یابد: ۱ زیستگاهش در حال نابودی یا تهدید به نابودی شود ۲ گونه مورد بهره برداری بیش از حد برای مقاصد تجاری، تفریحی، علمی یا آموزشی قرار گیرد یعنی افراد سریع تر از آنچه می توانند جانشین شوند کشته شوند ۳ در اثر بیماری یا شکار متحمل تلفات شود ۴ قوانین و مقررات موجود برای حفاظت از آن ناکافی باشد و ۵ عوامل طبیعی یا مصنوعی دیگری وجود داشته باشد که روی تداوم بقای آن تاثیر بگذارد. هنگامی که «گونه ای» که با توجه به اهداف این قانون زیرگونه ها و جمعیت ها را نیز دربرمی گیرد فهرست می شود، دیگر نه باید آسیب ببیند و نه ادارات دولتی می توانند کاری انجام دهند که احتمال داشته باشد تداوم بقای آن را به مخاطره اندازد و نه حتی می توانند مجوز چنین کاری را صادر کرده یا بودجه ای برایش در نظر بگیرند. کلمه «آسیب» در متن قانون طوری تعریف شده است که نابودی زیستگاه لازم برای ماندگاری گونه را نیز شامل شود .
کشفیات جدید و رد فرضیه برخورد دنباله‌دارها
دانشمندان با بررسی لایه های رسوبی و سنگواره های بازمانده از انقراض جمعی گونه‌های حیات در ۲۵۰ میلیون سال پیش به اکتشافات تازه‌ای دست یافتند. تا چندی پیش چنین تصور می شد که برخورد یک دنباله‌دار یا سیارک، در حدود ۲۵۰ میلیون سال پیش، موجب نابودی گسترده جانداران قدیمی شده است. اما بررسی های اخیر یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی دانشگاه واشنگتن این فرض را رد می کنند. آنها هیچ نشانی از چنین برخوردی پیدا نکرده اند و دلیل این انقراض نسل را فعالیت‌های آتشفشانی و در نتیجه، افزایش گازهای گلخانه‌یی که موجب گرم شدن زمین شدند، می دانند.
دانشمندان با بررسی لایه های رسوبی و سنگواره های بازمانده از انقراض جمعی گونه‌های حیات در ۲۵۰ میلیون سال پیش به اکتشافات تازه‌ای دست یافتند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تا چندی چنین تصور می شد که برخورد یک دنباله‌دار یا سیارک، در حدود ۲۵۰ میلیون سال پیش، موجب نابودی گسترده جانداران قدیمی شده است.
اما بررسی های اخیر یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی دانشگاه واشنگتن این فرض را رد می کنند. آنها هیچ نشانی از چنین برخوردی پیدا نکرده اند و دلیل این انقراض نسل را فعالیت‌های آتشفشانی و در نتیجه، افزایش گازهای گلخانه‌یی که موجب گرم شدن زمین شدند، می دانند.
حیات زمین از ابتدای شکل‌گیری تاکنون بارها دستخوش تغییرات طبیعی شده است. گونه‌های بسیاری از بین رفته و شرایط را برای پدید آمدن گونه های جدید و گاهی تکامل یافته‌تری آماده کردند. در این میان برخورد سیارک ها و یا دنباله دارها، خطری است که در طول تاریخ چندین بار زندگی جانداران را تهدید کرده است. از آن جمله شاید بتوان برخورد سیارکی بزرگ در ۶۵ میلیون سال پیش را مثال زد. سیارکی احتمالا به قطر ۶ تا ۱۵ کیلومتر که به هنگام برخورد، بیشتر قسمت های آن متلاشی شد و پوششی متراکم از غبار درجو ایجاد کرد. این پوشش به مدت چند سال جلو رسیدن نور خورشید به سطح زمین را گرفت و موجب نابودی بیشتر خزندگان و به خصوص دایناسورها شد. تصور می‌شود سه چهارم گونه‌های حیات در آن زمان از بین رفته اند.
به گزارش ایسنا، بزرگترین بحران در تاریخ حیات زمین در مرز بین دوره های «پرمیان» و «تریاس» رخ داد. در آن دوران ۹۰ در صد از جانداران دریایی و حدود سه چهارم گیاهان و جانورانی که در خشکی زندگی می کردند از بین رفتند. چهره خشکی ها نیز بسیار تفاوت داشت. تمام قاره ها به صورت خشکی واحد بسیار بزرگی بودند که «پانگئا» (همه خشکیها) نام دارد.
براساس شواهد شیمیایی و زمین شناسی جدیدی که محققان دانشگاه واشنگتن به دست آورده‌اند، انقراض گیاهان و جاندارانی که در خشکی زندگی می کردند هم زمان با نابودی جانداران دریایی و احتمالا به دلایلی یکسان از جمله گرمای بسیار شدید و کمبود اکسیژن رخ داده است.
این گروه، بیشتر تحقیقات خود را در حوضه رود «کارو» در افریقای جنوبی انجام دادند و سنگواره‌های مهره داران دوره‌های «پرمیان» و «تریاس» این منطقه را بررسی کردند. آنها با استفاده از شواهد شیمیایی، زیستی و مغناطیسی که به دست آورده بودند، توانستند لایه‌های رسوبی «کارو» را با لایه‌های مشابهی درچین ارتباط دهند. تحقیقات قبلی نشان می‌دهند که لایه‌های رسوبی در چین مربوط به انقراض جانداران دریایی در پایان دوره «پرمیان» هستند. آنها در مدت هفت سال از بالاترین لایه های رسوبی ته نشین شده «کارو»، ۱۲۶ جمجمه خزندگان و دوزیستان آن دوران را پیدا کردند.
به گزارش ایسنا، در این سنگواره‌ها دو نوع الگوی انقراض مشخص بود. یکی از الگوها نشان دهنده یک انقراض تدریجی است که ۱۰ میلیون سال تا مرز میان دوره های پرمیان و تریاس ادامه داشته است و در دیگری به عکس سرعت انقراض بیشتر بوده و کمتر از پنج میلیون سال طول کشیده است.
محققان این گروه می گویند که در کارو هیچ اثری از برخورد جرمی مانند یک سیارک پیدا نکرده اند و با وجود اینکه جستجوی ویژه ای را هم برای پیدا کردن موادی که از این برخورد باقی مانده یا ذراتی که از دهانه برخوردی به بیرون پرتاب شده باشند، انجام داده اند، اما نتیجه کار منفی بوده است.
همچنین مدارک به دست آمده نشان می دهند که تغییرات محیط زیست آن زمان در یک مقیاس زمانی طولانی ادامه داشته است؛ در صورتی که تغییرات حاصل از برخورد یک جسم خارجی با زمین ناگهانی و گذراست و حتی اگر برخوردی هم رخ داده، علت اصلی انقراض نبوده است.
تغییرات محیط زیست آن زمان هم که در واقع گرم شدن شدید و تدریجی زمین بوده، بر اثر فعالیت‌های آتشفشانی مداوم کوهها در منطقه‌ای که اکنون بخشی از سیبری است به وجود آمده است.
به گزارش ایسنا از نجوم، با ادامه فعالیت‌های آتشفشانی و گرم شدن زمین، منابع وسیع متان یخ زده در کف اقیانوس ها آزاد شده و به روند گرم شدن زمین بر اثر افزایش گازهای گل خانه‌یی کمک کردند. از طرف دیگر با شروع گرما، گونه های مختلف جانوری به تدریج منقرض شدند تا اینکه شرایط در آستانه وضعیت بحرانی قرار گرفت و اکثر گونه‌ها دیگر تاب نیاوردند و نابود شدند.
در آن دوران اکسیژن جو به شدت کاهش یافت. مقدار اکسیژن به طور متوسط ۲۱ درصد است. در صورتی که شواهد نشان می دهند که در آن زمان این مقدار به ۱۶ درصد رسید. درست مانند تنفس در ارتفاع حدود ۴۲۰۰ متری. بدین ترتیب مناطقی که از سطح دریا ارتفاع زیاد و یا متوسطی داشتند، غیر قابل سکونت شدند. یعنی بیش از نصف خشکی ها برهوتی بی‌جان شدند و تنها مناطق کم ارتفاع برای ادامه زندگی مناسب بودند. به این صورت شرایط زندگی بار دیگر عوض شد و فقط گونه هایی که خود را سازگار کردند، باقی ماندند.
فایل ورد 11 ص